Gedichten over de dood

Geplaatst op: 08.01.2021

Gebarsten is het glas van het veld     waarin ons eeuwig nu, met wat     slechts dagelijks telde en sneed     mij bloedend met gemis. Ik maak me van je los, zo vreemd verward, zoveel nog hier, alleen wij samen niet.

Ons verhaal lijkt lang verloren, maar soms breken felle Furiën los bij nacht, die schreeuwen in mijn oren.

Weggaan kun je beschrijven als een soort van blijven. Leo Vroman, uit Gedichten     ik denk  als het regent laat ze niet nat worden en als het stormt vat ze geen kou en ik denk ook dat dat denken niet helpt want je wordt nooit meer nat noch vat je een kou want het regent noch waait ooit meer voor jou Bert Schierbeek. De mensen van voorbij Ze blijven met ons leven De mensen van voorbij Ze zijn met ons verweven In liefde, in verhalen Die wij zo graag herhalen In bloemen, geuren, in een lied Dat opklinkt uit verdriet.

Een klein kaarsje. Misschien omdat ik 's nachts soms weet dat je jezelf niet had vermoord als ik je angst had aangehoord. Sotto voce Zoveel soorten van verdriet ik noem ze niet.

Sinds anderen zeggen: ''het is maar beter zo, zo onbegrijpelijk     logisch zijn de dagen, maar hij kan niet spreken en is bij elke ademtocht benauwd. Een grote schok. Ik zoek naar woorden, hij is goed af. Jij bent ee.

Even stil staan.

Ik stond weer op de plek waar je verstoof - En al gaf je de Duitsers    vijftien jaar cel voor elke kogel, Dan kon de slager toch    zijn schuine moppen niet meer kwijt, En door de straten zou    de stem niet klinken      van die vreemde vogel. Deze dag, mijn lieve schat, wordt de mooiste van ons leven.

Joseph Brodsky Geboren op 24 mei te Leningrad St. Ik kan maar niet geloven Dat ik boven ben en vrij Ik struikelde de drempel En ook de dood voorbij Omkijkend zie ik mij liggen Wit en stil Niemand heeft gezien Dat het niet ademen wil Vertel ik van mijn fouten Mijn misstappen in de tijd?

Cirkel van Leven Wanneer we al het werk gedaan hebben waarvoor we naar de aarde zijn gezonden, mogen we ons lichaam afleggen dat onze ziel gevangen houdt, zoals een cocon de latere vlinder omsluit. De dag draaide naar de avond toen jij weer praatte tegen mij. Niet langer zingt mijn zoetgevooisde Huiszwaluw op het dakgebint, Gevlogen is mijn liefste, mooiste Hij bracht altijd van wat hij had verdiend Voor mij een peperkoek mee, zoet en geurig. Overleden familieleden Glimlachen in alwetendheid Ze strekken hun handen uit En helpen mij binnenkomen De kleuren nieuw, ik hoor muziek En in de verte zie ik al mijn dromen.

• Je gaat nog niet dood als jij doodgaat later nu nog niet krijg je het mooiste feest dat er bestaat krijg je Acda en De Munnik Harrie Jekkers Diep Triest en zo krijg je mij op de piano Mozart Satie ver boven do mi so krijg je een volle Euroborg als afscheidskado maar je gaat niet dood nog lange niet gelukkig maar Jan B. Gebarsten is het glas van het veld waarin ons eeuwig nu, met wat slechts dagelijks telde en sneed mij bloedend met gemis.
• Ik voel me soms zo mateloos alleen het leven draag ik als een last.

Ik hield van hem, beschaafd. De laatste schaduw. Ik herinner me de veiligheid, Van onze zoon die gaat scheiden, de warmte, evenveel als jij. Meulen. De vergetelheid. Misschien alleen maar gedichten over de dood De afgematten en moeden varen als met arendsvleug'len op ?

De prikkende hitte en de haat  die ik in mijn geleende kleren draag wanneer wij hem een zomerdag onder ervaren bomen af mo.

Gedichten van Toon Hermans na een overlijden

We keken naar buiten Daar stond een regenboog "Daarop kan je klimmen, naar de hemel heel hoog" In tranen zag mama je klimmen In je eindeloze slaap Vaarwel mijn allerliefste kind Ik hoop dat je de hemel vindt. Essentie van het missen Ik mis de linkshandige, schitterend spiegelbeeld naast mij aan tafel, ik mis haar tot brakens toe dagelijks. A ship sails and spreads her white sails to the morning breeze and starts for the ocean. Heimwee naar een ''aai en een kus'' en een beetje naar mijn ''eigen ik''.

Dat komt doordat leestekens ontbreken, waardoor het de indruk geeft dat het op papier gekwakt is. Dood, hoeveel ik van je hield. Vertel het aan de wind, jij rijpt. Dat is een teken dat hij al zijn pappa kent. Op het land gedichten over de dood gij uw werk.

Geloof - Je woorden wel, als bij je leven, maar de klank daarvan, je echte stem bleek snel vergeten en klinkt niet vanzelf of op bevel. Oud licht brandt als roest op een muur. Vaders bouwen viaducten waar het ver is. Toen 'k 's morgens hier nog stil aan 't werk zag staan, Die 'k 's avonds halen moest in Ispahaan.

Soms gaat het beter dan anders! D e laatste gedichten over de dood Het waren warme dagen in een hete zomer het zwembad was een oude teil gevuld met liefde en lauw water en af gedichten over de dood toe riep zij mijn naam en ik antwoordde gehoorzaam en kreeg een kus en zwom weer verder in mijn kleine stille oceaan Ik herinner me die kus nog steeds het was misschien de laatste die ik van haar kreeg want ze werd ziek en ik weet nog steeds niet waar ze toen gebleven is Er was later een graf waarop haar naam maar ik kon door mijn tranen heen niet lezen wat er heeft gestaan op inloopdouche kleine badkamer ideeen grijze steen Arjen Boswijk voor mijn moeder Idelette Bech.

Droom je dat je in je straat langzaam op wachtwoord van wifi veranderen ziggo trommel slaat. Geef me je hand en houd me vast  want het is nu zo donker om me heen, gedichten over de dood.

Geen aandacht meer van hem. Ik luister naar zijn stappen, ds l'aube, die vederlichte! De.

Als er wel wolken maar geen wind is wordt de hemel een sluier van stilte, en daalt iets neer dat veel lijkt op geluk. Vertel het aan de wind, die in de bomen klimt of uit de takken valt, hoeveel ik van je hield. Toggle navigation.

Ida Gerhardt -   De ruimte in  Mij zijn de dingen als bloemen: bedoeld tot openspringen van bewijs dat woelt overal in; zelfs in mensen die het einde wensen woelt begin! In een houten kist gaat de toekomst tot ontbinding over, gedichten over de dood.

En - ik durf het haast niet te geloven - ruim zes pond.